Zopas een commissaris van de zone waar ik woon bij mij thuis op bezoek gekregen voor een gesprek in het kader van het moraliteitsonderzoek. Dat was een eenvoudig en aangenaam gesprek van ongeveer 1u20 minuten; het duurde zo 'lang' omdat we hier en daar over andere dingen spraken of een beetje 'afdwaalden' van de kern van het moraliteitsonderzoek.
Over mijn gerechtelijke achtergrond of andere zaken die ik zou uitgespookt hebben viel niets te zeggen, want ik ben "een brave jongen" zei hij. Hij haalde gewoon eens de (7) keren aan dat ik in contact kwam met de politie voor het melden van o.a. een vechtpartij die ik zag gebeuren, een auto die verkeerdelijk op de plaats stond waar we met onze scouts een vrachtwagen met kampgerief moesten laden, etc. Dus het ging om de 101-oproepen die ik had gedaan.
Vervolgens vroeg hij wat ik in het middelbaar (in het laatste jaar) gestudeerd had, wat ik nu studeer (heb zelf uitgelegd wat het inhoudt), wat mijn hobby's zijn. Dan vroeg hij kort wat mijn zus, schoonbroer, moeder en vader deden/doen op professioneel vlak (hier en daar wat informeel over uitgeweid, geen diepgaande of kritische vragen). En dat was het eigenlijk zowat wat de kern van het onderzoek betrof.
We spraken verder nog over onder andere wat de proef bij de selectiecommissie inhoudt, anekdotes die hij had over kandidaten en stagiaires, anekdotes over zijn tijd als leidinggevende bij de rijkswacht, enzovoort. Toen hij vroeg of ik nog vragen had, heb ik nog het volgende voorgelegd:
- Of je als kandidaat pas uitgenodigd wordt als dat moraliteitsonderzoek achter de rug is, dus dat DSR daarop wacht? Dat is inderdaad zo, al zal DSR uiteindelijk wel uitnodigen als de lokale politie er echt te lang erover doet om dat onderzoek af te werken (men bekijkt dat onderzoek dan wellicht gewoon bij de deliberatiecommissie later).
- Of hij effectief met een soort checklijst moet werken om dat onderzoek naar mij te voeren, zoals gezegd in de laatste Inforevue van 2013? Dat was ook het geval, heb dan gezien dat hij een brief kreeg van de fedpol met de vraag een grondig onderzoek te voeren en de mededeling dat ik dus voor niets gekend sta. Eveneens krijgen ze enkele bladen met richtlijnen hoe dat onderzoek zou moeten gebeuren. Heb daarvan niets in detail gelezen evenwel.
Ik heb ook vernomen dat er een tijd is geweest na de hervorming (van ca. 2001 tot 2003/2004) dat men het niet nodig vond om moraliteitsonderzoeken te voeren, dat men gewoon eens de naam controleerde in de ANG...
Naar verluidt zou het merkbaar geweest zijn aan die generatie politiemensen dat er geen zo'n onderzoek gevoerd werd.
Zelfs als kandidaat die het zelf moet ondergaan (niet dat het lastig is) vind ik het een zeer goede zaak dat er tegenwoordig (opnieuw) moraliteitsonderzoeken gevoerd worden. Zoals die CP het zelf zei: de politie kan dan echt zien en aanvoelen welk vlees ze in de kuip hebben door persoonlijk contact te hebben met de kandidaat in zijn eigen omgeving (wijk en thuis).
Hoewel het hem of zijn tegenhangers in andere korpsen vrijstaat om echt diepgaand kandidaten te onderzoeken door eens naar hun vrienden of misschien zelfs school te stappen (cf. hierboven: het contacteren van je oude school i.v.m. spijbelen), vond hij dat zelf wat te vergaand.
Het was dus een vrij los en aangenaam gesprek met een even aangename commissaris, met hier en daar wat gebabbel over allerlei kleinigheden.
Zijn advies/onderzoeksdocumenten zouden volgens hem ergens volgende week moeten belanden in BSL bij de federale politie. Daarna zou een uitnodiging voor de commissie niet al te lang op zich laten wachten...
Hopelijk helpt dit bericht anderen wat meer inzicht te geven in hoe dat onderzoek kan verlopen.